Πορεία νυχτερινή




 Πάλι νύχτωσε και εγώ ταξιδεύω Ακολουθώντας την εμμονή μου.
 περπατώ μέσα στους δρόμους μετράω τα δέντρα  βλέπω τα σκοτωμένα ζώα στο δρόμο που ανασταίνονται  ενώ τρέχουν να διώξουν τις ανελέητες ριπές  από τα φώτα των αυτοκινήτων.
 μαζεύουν τα τσακισμένα μέλη τους και λίγο πιο παρακάτω  ξανά πεθαίνουν μέσα στα απειλητικά θροΐσματα και στην παραζάλη των ίσκιων.
Αθήνα Αράχωβα  Ιτέα  μία περιπέτεια χωρίς σχέδιο  μαζί σου.
 όπως και τόσες άλλες που περιγελά πια την άχρηστη εμπειρία η οποία αποκτήθηκε Με τόσες ματαιώσεις και πείσμα και άρνηση.
 και εγώ μένω πάνω σε αυτή τη γη Ναι επαναλαμβάνω Μελίσσια τις διαδρομές που κοντά σου έμαθα  και να σκέφτομαι αν ο θάνατός σου σκηνοθετήθηκε για ναισοσκελίσει  το φως και την ύβρη των ανεμελών ονείρων σου.
Και στα κίτρινα Πορφύρα και μαβί  πένθιμα ηλιοβασιλέματα των βουνών  που λούζουν με την αοριστία τους τις πίκρες και την Παραμυθιά προοιωνίζοντας τις ατελείωτες νύχτες του ταξείδιον μου  σε χωριά και πόλεις ανυποψίαστες και κοιμισμένες Θυμάμαι τότε παλιά που μέσα από τα μισάνοιχτα  παράθυρα των σπιτιών ενώ κρυφοκοιτάζει μου έλεγες πως κλέβεις κάτι ελάχιστο  από την ιστορία και τους καημούς των ανθρώπων  δώρα ακριβά και πολύτιμα  για να μου τα χαρίσεις  και τόσοι ανυπτωτοι όρθροι  Άννα βαπτισμένοι στο Νότο που σήμερα πια προεξοφλούν την οδύνη.